Τσίμπημα σκορπιού.

Το τσίμπημα του σκορπιού είναι πολύ επώδυνο και μπορεί να προκαλέσει τοπικό οίδημα και αλλαγή χρώματος στην περιοχή.

Ακόμη, είναι δυνατόν να συνοδεύεται από:

Μούδιασμα

Ναυτία

Πυρετό

Δυσκολία στην ομιλία

Κράμπες στο στομάχι

Σπασμούς

Καταπληξία

Τα τσιμπήματα από σκορπιούς είναι σπάνια και, ευτυχώς για τα ελληνικά δεδομένα, σπάνια βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή του ατόμου που δέχθηκε το τσίμπημα.

Οι τοπικές δερματικές αντιδράσεις είναι όμοιες με τα τσιμπήματα από μέλισσες και σφήκες, με μόνη διαφορά τον εντονότατο πόνο που προκαλείται στο μέρος του τσιμπήματος.

Θα πρέπει να εφαρμόζεται πάγος και κατάλληλη αλοιφή, ενώ η χορήγηση αντιισταμινικού χαπιού θα πρέπει να συνοδεύεται και από τη χορήγηση κάποιου παυσίπονου για την αντιμετώπιση του ισχυρού πόνου.

Η ανάγκη για ένεση κορτιζόνης στις περιπτώσεις αυτές είναι συχνή, ενώ για τα υπερευαίσθητα και αλλεργικά άτομα ισχύει ό,τι και για τα τσιμπήματα από σφήκες ή μέλισσες (π.χ. ένεση αδρεναλίνης κ.α.) και φυσικά αυτά τα άτομα θα πρέπει αμέσως να μεταφέρονται στο πλησιέστερο νοσοκομείο.

Η χάραξη με ξυραφάκι ή μαχαίρι του δέρματος που έχει δαγκωθεί από φίδι με στόχο την αιμορραγία και την απομάκρυνση του δηλητηρίου δεν συνιστάται σήμερα, διότι μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, δηλαδή είσοδο μεγαλύτερης ποσότητας δηλητηρίου στην κυκλοφορία.

Το ρούφηγμα, επίσης, με το στόμα του δηλητηρίου από κάποιο άλλο άτομο θα πρέπει να γίνεται με προσοχή εφόσον δεν υπάρχουν πληγές στο στόμα του ατόμου που θα κάνει το ρούφηγμα, να υπάρχει βεβαιότητα για την καλή υγεία του παθόντος και εφόσον υπάρχει συσκευή αναρρόφησης δηλητηρίου να χρησιμοποιείται.

Τέλος, γενικώς για τους σκορπιούς καλό θα είναι το άτομο να προσφεύγει στο πλησιέστερο οργανωμένο ιατρείο, διότι ίσως απαιτηθεί η διενέργεια ειδικού ορού.